PVD در سال 1997 میلادی توسط دکتر رابینسون معرفی گردید. در اين ميراگر نیز از خصوصیات ویژه سرب بهره گرفته شده است و در بخش‌هايي از سازه نصب مي‌گردد كه نسبت به هم در هنگام وقوع بار جانبي، تغيير مكان نسبي مي‌دهد. مهاربندها و عرشه‌ي پل‌ها محل‌هايي بسيار مناسب براي استفاده از PVD مي باشد.

ساختار آن بسيار شبيه تكيه گاه سربي ـ لاستيكي است با اين تفاوت كه سرب بخش اعظم مقطع را به خود اختصاص داده است و به جای بحث جداسازی، موضوع افزایش میرایی است. باقی نماندن كرنش پسماند در سرب پس از حركات رفت و برگشتي زلزله و نيروي بازگرداننده‌ی ناشی از لاستيك پيراموني، سبب مي شود كه پس از اتمام ارتعاشات، PVD به حال اوليه خود بازگردد و نياز به تعمير و يا تعويض نداشته باشد.

حساسيت اين ميراگر هيسترزيس به طيف وسيعي از تغيير مكان‌هاي نسبي در عین مقاومت بالای آن در برابر خستگی، و همچنین عدم وابستگي رفتاری به فركانس ارتعاشات، PVD را به گزينه اي بسيار مطلوب براي مقابله با ارتعاشات ناشي از بار باد، ترافيك و زلزله، تبديل نموده است. براي مثال 0/05 ميلي متر تا 100 ميلي متر بازه اي است كه يك PVD با ظرفیت 100 تني به خوبي ارتعاشات را ميرا خواهد كرد. این میراگر تا ظرفیت جابجایی بیش از 10± سانتیمتر قابل تولید است.

مي توان اين ميراگر را بر حسب نياز تا ظرفيت 200 تني طراحي و توليد نمود.